ಹೂವ ಗಂಧವ ದೋಚಿದ ಗಾಳಿಯ ಕನಸಿಗೆ ಸಂತಸದ ಪರಿಮಳ ದಾಟಿದೆ.

ಸಾಕಾದ ಪಯಣದ ಕೊನೆ ನಿಲ್ದಾಣ
ನಿನ್ನೆದೆಯ ಒಂದು ಮೂಲೆಯೆ ಆಗಿರಲಿ....
ಅನ್ನೋದು ನನ್ನೊಳಗಿನ ಸಣ್ಣ ತಹತಹಿಕೆ,
ಕಳೆದ ನೆನ್ನೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಕಳವಳ ಉಳಿದಿಲ್ಲ
ನಾಳಿನ ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳಿಗೂ ಕುಟುಕು ಜೀವ ಕೊಡುವ ಹುಮ್ಮಸ್ಸಿಲ್ಲ....
ಮರಗಟ್ಟಿ ಹೋಗಿರುವ ಮನಕ್ಕೆ
ಸಂತಸ ಹಾಗೂ ಸಂಕಟದ ನಡುವಿನ ವ್ಯತ್ಯಾಸವೆ ಅರಿವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ/
ಮನದೊಳಿಗಿನ ತಂತುಗಳೆಲ್ಲ ಕಡಿದು ಹೋಗಿದ್ದರೂ
ಕನಸ ಮರಕತ ವೀಣೆ.....
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನೋವಿನ ಗುಂಗನ್ನ ಮಿಡಿಯುವುದು
ಊಹೆಯನ್ನೂ ಮೀರಿದ ವಿಸ್ಮಯ ಮಾತ್ರ,
ಮುಗಿಲಿಂಚಿನಿಂದ ತೇಲಿ ಬರುವ ಗಾಳಿಯ ಆಲಾಪಕ್ಕೆ
ತಾಳ ಮಿಡಿಯುವ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ತೂಗು ಬಿಟ್ಟಿರುವ ಘಂಟೆಗಳಿಂದ.....
ಹೊಮ್ಮುತ್ತಿರೋದು ಒಲವಿನ ಮಧುರ ಸುನಾದ ಮಾತ್ರ.//



ಹೆಜ್ಜೆ ತಪ್ಪದೆ ಮೌನವಾಗಿ
ನಿನ್ನೆದೆಯ ಮನೆಯವರೆಗೆ ತಲುಪುವ ನಾನು....
ತಲೆ ಬಾಗಿಲನ್ನ ಮೆಲುವಾಗಿಯಾದರೂ
ತಟ್ಟುವ ಧೈರ್ಯ ಸಾಲದೆ ನಿತ್ಯವೂ ಮಾತಿಲ್ಲದೆ ಹಿಂದಿರುಗುತ್ತೇನೆ,
ನಗುವ ನೂರು ಹೂಗಳ ಹಿಂದೆ
ಸಾವಿರ ಮೊಗ್ಗುಗಳ ಕನಸುಗಳು ಕರಗಿದ ಕಥೆಗಳಿವೆ/
ಮತ್ತದೆ ಮೌನ ರಾಗ
ನೊಂದ ಎದೆಯ ನಿರಂತರ ಏಕತಾಳ....
ಭಿಕಾರಿ ಮನಕ್ಕೆ ನೆನಪಿನ ನಾಲ್ಕು ಸಾಲುಗಳಷ್ಟೆ
ಅಗಣಿತ ಸಿರಿ ಸಂಪತ್ತು,
ಮುಗಿದ ಮಾತಿನ ಕೊನೆಯಲ್ಲೂ ಮತ್ತದೇನೋ ಉಳಿದಂತೆ
ನೀನು....
ಸನಿಹವಿರದೆಯೂ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿಯೇ ತೇಲಿ ನನ್ನೊಳಗಿನ ಮೌನದ ಮೊಗ್ಗಿಗೆ
ಪರಾಗಸ್ಪರ್ಶ ಮಾಡುವ ಪುಷ್ಪದ ರೇಣುವಂತೆ ಅಲ್ಲವೇನು?.//



ಮೌನದ ಬೆನ್ನೇರಿದ ಮಾತಿನ ವದಂತಿಗಳು
ಪೂರ್ತಿ ಸುಳ್ಳೂ ಅಲ್ಲವಲ್ಲ?.....
ಕಾವಲಿದೆ ಕದಲದ ಸ್ವಪ್ನಗಳು
ಅದಕ್ಕೇನೆ ಬಿಕ್ಕುವಾಗಲೂ ಮನಸು ಮೌನವನ್ನ,
ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿ ನಟಿಸಿ ಕದ್ದು ಕಣ್ಣೊರಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ/
ಇರುಳ ಹಾದಿ ಹುಟ್ಟುವಲ್ಲಿ
ಹಗಲ ಹಲವು ತಲ್ಲಣಗಳು ತುಸು ಮಿಡುಕುತ್ತಿವೆ....
ನಿರೀಕ್ಷೆಯ ಚಿಪ್ಪಿನಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದು
ಕಾದು ಕೂತ ಹನಿ ಮುತ್ತಗದಿದ್ದರೇನಂತೆ,
ಮುತ್ತಿನ ಕನಸಾದರೂ ಕೆಲಕಾಲ ಬಿದ್ದಿತ್ತಲ್ಲ ಅದಕ್ಕಷ್ಟೆ ಸಾಕು
ಬಾಳಿನ ಕಿರು ಸಂತೋಷಗಳು ಅಡಗಿರೋದೆ ಅಲ್ಪತೃಪ್ತಿಯಲ್ಲಿ.//


ಪ್ರತಿ ಮಾತಿಗೂ ಒಂದು ಗಹನ ಅರ್ಥ
ಇರಲೆಬೇಕಂತೇನಿಲ್ಲ....
ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಮೌನವೂ ಆಳದಲ್ಲಿ
ಅರ್ಥ ಹೀನವೂ ಆಗಿರೋದಿಲ್ಲ,
ಕಂಬನಿ ಪ್ರವಾಹವೂ ಬರಿದಾಗಿ ಮೌನವಾದ ಜಲಪಾತದಿಂದೀಚೆಗೆ
ಏನೊಂದೂ ಧುಮುಕುತ್ತಿಲ್ಲ....
ಆಸೆಯಿರಲಿ ನಿರಾಸೆಯ ಸುಳಿವೂ ಅಲ್ಲಿಲ್ಲ/
ಆವರಿಸಿ ನನ್ನ ಕಾಡು
ನೇವರಿಸಿ ಹೀಗೆ ನಿತ್ಯ ಜೊತೆಗೂಡು....
ನೆನಪಿನಲ್ಲಾದರೂ ಸರಿ
ನಿನ್ನ ಹಾಜರಿ ನಿರಂತರವಾಗಿರಲಿ,
ಭಾವದ ಲೇಖನಿಗೆ ಕಂಬನಿಯೆ ಮಸಿ
ಅದರಲ್ಲಿ ಬರೆದ ಬಾಳ ಸಂಕಟದ ಸಾಲುಗಳೆಲ್ಲ
ಮುಚ್ಚುಮರೆಯಿಲ್ಲದೆ ಹಸಿಹಸಿ.//