ತುಮುಲ...

ಸಾಲು ಸಾಲು ತಲ್ಲಣಗಳಲ್ಲಿ ತಣ್ಣಗಿನ ಮಂದ ಮಾರುತ....
ನಿನ್ನೊಂದು ತುಣುಕು ನೆನಪು ಎದೆಯೊಳಗೆ,
ಉಸಿರ ಲಯದಲ್ಲಿ ಏರುಪೇರು....
ಕಪೋಲಗಳಿಗೇಕೊ ಏರಿ ಕೊಂಚ ನೆತ್ತರು....
ಅವು ರಂಗಾದಂತೆ ಕಣ್ಣೆರಡೂ ಮಿನುಗಿ ಕವಿದ ಕತ್ತಲಲೂ ನನಗೆ ಬೆಳಕಿನ ಅನುಭವವಾದರೆ,
ಅಂದು ನಿನ್ನ ಕನಸು ಬಿದ್ದಿದ್ದೆ ಎಂದೇ ಅರ್ಥ/
ಮೌನಕೆ ನೂರು ಅರ್ಥ,
ಮಾತಿನ ಬಾಣಗಳಿಗಿಂತ ಅದು ಹರಿತ....
ವಿರಹದ ಕತ್ತಿಯ ಮೊನೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತ ನನಗಿಂತ
ಚೆನ್ನಾಗಿ ಇನ್ಯಾರು ಅದನ್ನರಿಯಲು ಸಾಧ್ಯ?//