ಆಗ ನಶೆಯ ಅರ್ಥ ನನಗಾಯ್ತು...

ಮಧುಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ,
ಹನಿ ಮಧುವ ತುಟಿಗಳಿಗೆ ಸೋಕಿಸಲಿಲ್ಲ/
ಆದರೂ ಸದಾ ಮತ್ತಲಿ ಉನ್ಮತ್ತ ನಾನು,
ನೀನಿರದ ವಿರಹಕ್ಕಿಂತ ಕಟು ಮಧು ಬೇರೆ ಬೇಕೇನು//


ಸರೆಗೆ ಸೆರೆಯಾಗಿ ನಶೆಗೆ ದಾಸರಾಗುವರಂತೆ,
ಮದಿರೆಯ ಸೆರಗಿಗೆ ಜೋತಾಡುತ್ತಾ ಗಟಾರದಲ್ಲಿ ಬೀಳುವರಂತೆ/
ವಿಷಾದದ ಮೋರಿಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೇರಿ ಮುಳುಮುಳುಗಿ ನಾನೂ ತೇಲುತ್ತಿದ್ದೇನೆ,
ಮಲಗಿದ್ದೇನೆ ಅಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ನೆನಪಿನ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ//