ನಿನ್ನೊಲವಿನ ದೀಪ.....

ಉಸಿರು ಉಸುರುವ ಎದೆಯ ಗುಟ್ಟಿಗೆಲ್ಲ....
ಮನದ ಮೌನದ ಮೂಕಸಾಕ್ಷಿ ಮುಗುಳ್ನಗುತ್ತ ಒಪ್ಪಿಗೆಯ ಠಸ್ಸೆ ಒತ್ತುವ/
ಆ ಒಂದು ಕ್ಷಣಕ್ಕಾಗಿ ಹೀಗೆ ಕಾಯುತ್ತಲೇ,
ಇರೋದಕ್ಕೆ ನಾನು ಸದಾ ತಯಾರು...//


ಕೇಳಿಸದಷ್ಟು ದೂರ ನಿನ್ನ ಕಿವಿ....
ಕರೆಯಲಾಗದಷ್ಟು ಕ್ಷೀಣ ನನ್ನ ಧ್ವನಿಯಿದ್ದರೂನೂ
ಮನದ ಪಿಸು ಮಾತಿಗೆ,
ಅದನ್ನ ನಿನ್ನ ಎದೆಗೆ ದಾಟಿಸುವ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಅದೆಲ್ಲ ಒಂದು ಅಡ್ಡಿಯೇ?/
ಪಾರಿಜಾತ ಸೂಸುವ ಸುಗಂಧದಂತೆ....
ನಿನ್ನ ನೆನಪು ನನ್ನೊಳಗೆ,
ಮರೆಯಲಾಗದ ಪರಿಮಳವನ್ನ ಅಲ್ಲಿ ಹಾಗೆಯೆ ಉಳಿಸಿಹೋಗಿದೆ//



ನಿನ್ನೊಲವಿನ ದೀಪ ತೇಲಿ ಬಿಟ್ಟ....
ಬಾಳಿನ ನದಿಯ ಒಡಲು ಬೇಸರದ ನಟ್ಟಿರುಳಲ್ಲೂ,
ನಿರೀಕ್ಷೆಯ ಬೆಳಕಿನ ಮಾಯಜಾಲವನ್ನೇ ನನ್ನೆದೆಯ ತೀರಕ್ಕೆ ಕಾಣುವಂತೆ ಮಾಡಿದೆ/
ನನ್ನೆದೆಯರಾಗಕ್ಕೆ ಮಾಧುರ್ಯ ತುಂಬಿದ್ದು,
ಬಾಳಿನ ಗೀತೆಯನ್ನ ಇನ್ನಷ್ಟು ಮೋಹಕವಾಗಿಯೂ ಹಾಡಬಹುದು ಎಂದು ತೋರಿಸಿ ಕೊಟ್ಟದ್ದು
ನನಗೆ ನೀನು...ಈಗ ನೀನಿಲ್ಲದೆ ಹೇಳು ನಾನೊಬ್ಬನೆ ಒಲವರಾಗವನ್ನ ಹೇಗೆತಾನೆ ಒಂಟಿ ದ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಇಂಪಾಗಿ ಹಾಡಿಯೇನು//



ನನ್ನೆದೆ ಬಿತ್ತರಿಸಿದ ಒಲವಿನ ವಾರ್ತೆಗಳು
ನಿನ್ನ ಕಿವಿ ಮುಟ್ಟುತಿವೆಯೋ ಇಲ್ಲವೋ ನನಗಂತೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ...
ಆದರೂ ಪ್ರೀತಿಯ ಮುಖ್ಯಾಂಶಗಳನ್ನ ನಿತ್ಯ ತಪ್ಪದೆ ಓದುವುದು,
ನನಗಂತೂ ರೂಢಿಯಾಗಿಹೋಗಿದೆ/
ಅದೆಷ್ಟೇ ನಿರ್ಲಿಪ್ತತೆ ನಟಿಸಿದರೂ
ನಾನು ನಿರಂತರ ನಿನ್ನ ಮೋಹಿ....
ನಿನ್ನ ಸಾನಿಧ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಬರಿಗಾಲಲ್ಲಿ ನೆನಪಿನ ಸಾಗರ ದಾಟಲು ಹೊರಟ ನಿರಂತರ ವ್ಯಾಮೋಹಿ,
ಹೊಸತೇನಿಲ್ಲ ನೆನಪುಗಳಲ್ಲ ಅವೆ ಹಳತು...
ಆದರೆ ನಿತ್ಯ ನಿಶಾರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಡುವ ಅದರ ಹೊಳಪು ಮಾತ್ರ ಹೊಚ್ಚ ಹೊಸತು//