ನೀ ಜೊತೆಯಿಲ್ಲದಿದ್ದರೇನು?

ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ಬಾಳುವುದು,
ನೋವಿನ ಪ್ರವಾಹವನ್ನೆ ಮೈತುಂಬಿದ ಒಂಟಿತನವನ್ನ ಮೀರಿ....
ನಿನ್ನ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಭದ್ರವಾಗಿ ಬಾಳಬವಣೆ ದಾಟುವುದು ಕೇವಲ ಕನಸಾಗಿರಲಿಲ್ಲ ನನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ/
ಎದೆಯ ಕರೆಗೆ ಮನದ ಭಾವಗಳು ನೀಡದ ಉತ್ತರದ,
ನಿರೀಕ್ಷೆ ಕುಡಿದೀಪವನ್ನ ಎದೆಗೂಡಿನಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿರುವ ನಾನು...
ನಿರಾಕರಣೆಯ ಗಾಳಿಗೆ ಅದು ಆರಿಹೋಗಲಾರದು ಎನ್ನುವ ಆಶಾವಾದಿ//



ನಿನ್ನೊಲವಿನ ಬಿಳಿ ಗುಲಾಬಿಗೆ ನಿತ್ಯ ನೆತ್ತರ ಕೆಂಪನ್ನ ನೇರ ಹೃದಯದಿಂದಲೆ....
ತುಂಬುತ್ತಾ ಕಾತರಿಸುವ ಕೋಗಿಲೆ ನಾನು,
ನನ್ನ ಒಂಟಿತನವನ್ನ ಅಳಿಸುವುದು ನಿನ್ನ ನೆನಪಿನ ಹಸಿರೆ ಅಲ್ಲವೇನು?/
ನನ್ನ ಮರೆತು ನಿನಗೆ ಇರಲಾದರೂ ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ?
ನಿನ್ನ ಹೊರತು ಅರೆಕ್ಷಣವೂ ನನಗೆ ಬಾಳು ದುಃಸ್ವಪ್ನವಾಗಿರುವಾಗ?,
ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳದೆಯೂ ನನ್ನನು ಬದುಕ ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳಲು ಮನಸಾದರೂ ಹೇಗೆ ಬಂದೀತು ನಿನಗೆ?...
ಇಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ನೆನಪಿಲ್ಲದ ಬಾಳಿನ ಛಾಯೆಯಿಂದಲೂ ನಾ ದೂರ ಸರಿವಾಗ?//


ಅಕ್ಕರೆ ಹೊತ್ತು ಮೇಘ ಎರೆವ ಮಳೆಯ ಋಣಕೆ
ಇಳೆಯ ಕೃತಜ್ಞತೆ ಬಹಳ ಕ್ಷೀಣ...
ಮರೆಯಲಾದೀತೆ ಮುಗಿಲ ಒಲವು,
ಊಹಿಸಲಸಾಧ್ಯ ನೆಲದೊಡಲಿಗೆ ಅದಿಳಿಯದ ಒಂದೇ ಒಂದು ಕ್ಷಣ/
ಪಡುವಣದ ಕಡಲ ಸೋಕಿ ಬೀಸಿದ ಗಾಳಿಯಲ್ಲೆಲ್ಲ,
ನಿನ್ನ ಮೈಗಂಧದ ನೆನಪು...
ಹಗಲಲ್ಲಿ ಬೆಚ್ಚಗೆ ತೋಯಿಸುವ ಬಿಸಿಲಿನಲ್ಲೂ
ನಿನ್ನೆದೆ ನೆನಪಿಸುವ ಕಾವು..//



ಬಾನಿನ ಮೋಹ ಕಳಚಿ ಭುವಿಗಿಳಿದ ಮೋಡ,
ಹೊತ್ತ ತಂದಿದೆ ಪ್ರೀತಿ ಹನಿಗಳ ತಂಪನ್ನೂ ತನ್ನ ಕೂಡ/
ನೆಲಕ್ಕೆ ಒಲವಿನಲ್ಲಿ ನೆನೆದೆದ್ದ ಖುಷಿ,
ಆವರಿಸಿದ್ದ ಸಂತಸದ ನೆನಪು ಭೂಮಿಯೆದೆಯಲ್ಲಿ ಸದಾ ಹಸಿ//


ಮನಸಿನ ಭಾವಗಳಿಗೆಲ್ಲ ತೊಡಿಸಿ ಮಾತಿನ ಚೌಕಟ್ಟು,
ನನ್ನೆದೆಯ ಭಾರವನ್ನೆಲ್ಲ ನಿನ್ನ ಹೃದಯಕ್ಕಿಳಿಸುವ ಹುನ್ನಾರವೆ...
ನನ್ನೀ ಕವನದ ಕನವರಿಕೆ/
ಆದರೂ ಬಾಳ ಹಾಡಿನ ಇಂಪಿಗೆ ಇನಿತೂ ಕೊರತೆಯಿಲ್ಲ,
ನೀ ಜೊತೆಯಿಲ್ಲದಿದ್ದರೇನು?
ಎದೆ ಶ್ರುತಿಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ನೆನಪಿದೆಯಲ್ಲ//


ಬದುಕು ಅರಿವಿಲ್ಲದೆ ನಮಗೆ ದಕ್ಕಿದ ಒಂದು ಸುಂದರ ಹಾಡು....
ನಿನ್ನ ಸಾಂಗತ್ಯವೂ ದೊರೆತಿದ್ದರೆ ಅದರ ರಾಗವನ್ನ ವಿಸ್ತರಿಸಿ ಸಾಗಬಹುದಿತ್ತು ನಾವು,
ಮೂಡಿಸುತ್ತ ನಮ್ಮದೆ ಹೊಸ ಜಾಡು/
ಭೂಮಿಯ ಮೈಗಂಧದ ನಶೆಗೆ,
ಮೋಹಕತೆಗೆ ಮನಸೋತ ಮೋಡ ತನ್ನೊಳಗಿನ ಒಲವನ್ನೆಲ್ಲ...
ಮಳೆಯಾಗಿಸಿ ಎಡೆಬಿಡದೆ ಸುರಿದು ತಾನೆ ಮುದಗೊಂಡಿತು//


ಖಾಲಿ ಹಾಳೆಯ ಮೇಲೆ ಬರೆದ ಕೆಲವು ಪದಗಳಲ್ಲಿ,
ಮೋಡಗಳ ಮಣಿಮಾಲೆ ಕರೆದು ಸುರಿದ ಹನಿಗಳಲ್ಲಿ/
ತಂಪು ಚೆಲ್ಲಿದ ಬೆಳದಿಂಗಳಲ್ಲಿ,
ಮುಗಿಲಧಾರೆಗೆ ನೆನೆದ ಇಳೆಯೆದೆಯ ಕಂಪಲಿ....ನನಗೆ ನಿನ್ನದೆ ಕನವರಿಕೆ//